«Ծով և թույն» հեղինակ՝ Սյուսակու Էնդո
Սյուսակու Էնդոն ծնվել է 1923 թ.: Տպագրվելով երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո երիտասարդ գրողը ուշադրություն գրավեց իր պատմվածքներով դատապարտելով ռասայական նախապաշարմունքները, արևմտյան կողմի դեմ քծնանքը ու ազգային արժանապատվության կորուստը: 1955-ին նրան շնորհվել են Ակուտագավայի մրցանակ «Սպիտակ մարդ» պատմվածքի համար: 1958-ին Էնդոն հրատարակեց իր առաջին մեծ ստեղծագործությունը`« Ծովը և թույնը» վիպակը: Այս գիրքը մեծ հաջողություն ունեցավ ճապոնիայում և արժանացավ գրականության երկու մրցանակների:
«Ծով և թույն» վիպակը (1958) ճապոնացի բժիշկների ամերիկացի օդաչուի վրա իրականցվող վիվիզացիոն (vivus sectio — նշանակում է «կենդանի կտրել») փորձարկումների մասին է: Վիպակի հեղինակը Սյուսակու Էնդոն ժամանակակից ճապոնական գրողներից է, որը մտահոգված է հայրենիքի ճակատագրով և կանգնած է խաղաղության, ազգային անկախության և սոցիալական առաջընթացի դիրքերում:
Էնդոն հեղափոխական չէ, կոմունիստ չէ. Նա կաթոլիկ է: Բայց տաղանդավոր գրող-ռեալիստի զգայուն խիղճը թույլ չի տալիս նրան համակերպվել տգեղ բուրժուական իրականության հետ, բռնության և չարի աշխարհի հետ, և նա կտրուկ, երբեմն անողոք քննադատում է այս աշխարհը: Իր գործերում, ցավազերծված բուրժուական հասարակության մեջ նվաստացած և տառապող մարդու համար, գրողը ներկայացնում է ժամանակակից ճապոնական կյանքի վառվող հարցերը և նրանց համար փնտրում ճշմարտացի պատասխաններ:
«Ծովն ու թույնը» կոշտ, ճշմարտացի պատմություն է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում ճապոնացի զինվորականների կողմից իրականացված մարդկության դեմ ուղղված հանցագործություններից մեկի մասին: Վիպակի գլխավոր հերոսն է երիտասարդ բժիշկ Սուգուրոն: Նա մարդկանց այն տեսակից է ովքեր չնայած այն բանին, որ հեզորեն հնազանդվում են իրենց տերերին, դառնում են սարսափելի վայրագությունների հանցակից, նրանք իրենց սրտում զղջում են զգում:
1986 թվականին ճապոնիայում նկարահանվել է համանուն ֆիլմ, որը 1987 թվականին Բեռլինյան կինոփառատոնի ժամանակ արժանացել է «Արծաթե արջ» ժյուրիի հատուկ մրվանակին:
